مد Minimal چیست؟ چگونه یک استایل مینیمال شکل دهیم؟

مد مینیمالیستی سبکی است که بر سادگی، عملکرد و ظرافت تاکید دارد.

با رنگ های خنثی، خطوط تمیز، تزئینات حداقلی و شبح های بی انتها مشخص می شود.

اما این زیبایی شناسی از کجا آمده و به چه معناست؟

در این مقاله، تاریخ و فلسفه مد مینیمالیستی، از پیدایش آن در قرن نوزدهم تا محبوبیت کنونی آن در قرن بیست و یکم را بررسی خواهیم کرد.

به شما خواهیم آموخت که چطور یک استایل مینیمال برای خودمان شکل دهیم.

پس در ادامه با « تیپکا » همراه باشید.

خاستگاه مینیمالیسم: سادگی و تنهایی

مفهوم مینیمالیسم را می توان به قرن نوزدهم ردیابی کرد، زمانی که گروهی از نویسندگان و متفکران آمریکایی معروف به ماورایی گرایان از شیوه ساده و طبیعی زندگی دفاع کردند.

رالف والدو امرسون و هنری دیوید ثورو از تأثیرگذارترین چهره‌های این جنبش بودند که معتقد بودند از خلوت و سادگی می‌توان به بصیرت و روشنگری دست یافت.

کتاب معروف ثورو، والدن، که در سال 1854 منتشر شد، تجربیات او را از زندگی در یک کابین کنار یک حوض به مدت دو سال، با حداقل دارایی و حواس پرتی، شرح می دهد.

او نوشت :

> من به جنگل رفتم زیرا می خواستم عمدی زندگی کنم، فقط با حقایق اساسی زندگی روبرو شوم، و ببینم که آیا نمی توانم آنچه را که باید آموزش دهد، یاد بگیرم یا نه، وقتی که می خواهم بمیرم، کشف کنم که زندگی نکرده ام.

فلسفه ثورو الهام بخش بسیاری از مردم شد تا به دنبال زندگی معتبرتر و معنادارتر و فارغ از افراط و پیچیدگی های جامعه مدرن باشند.

در حالی که او از اصطلاح مینیمالیسم استفاده نمی کرد، پایه و اساس رویکرد جدیدی به سادگی را پایه گذاری کرد که برای سال های آینده به تکامل خود ادامه خواهد داد.

ظهور مینیمالیسم: زیبایی و سودمندی

قرن بیستم شاهد ظهور سبک جدیدی از طراحی بود که به شدت تحت تأثیر مدرسه باهاوس در آلمان بود.

مدرسه باوهاوس که در سال 1919 توسط والتر گروپیوس تأسیس شد، با هدف ترکیب هنر و صنعت با فناوری و صنعت، محصولاتی را خلق کرد که هم زیبا و هم مفید بودند.

شعار مکتب «فرم از عملکرد پیروی می کند» بود، به این معنی که شکل و ظاهر یک شی را باید با هدف و کاربرد آن تعیین کرد.

مدرسه باهاوس همچنین به اشکال هندسی، رنگ‌های اصلی، مواد صنعتی و تزئینات حداقلی علاقه داشت.

مدرسه باهاوس تأثیر عمیقی در زمینه های مختلف طراحی از جمله معماری، مبلمان، تایپوگرافی، طراحی گرافیک و مد داشت.

برخی از برجسته‌ترین نمونه‌های طراحی الهام‌گرفته از باهاوس عبارتند از: صندلی بارسلون اثر لودویگ میس ون در روهه، لامپ باهاوس اثر ویلهلم واگنفلد، تایپ فیس یونیورسال اثر هربرت بایر و لباس فولادی لوله‌ای ساخته شده توسط لیس بیر.

این محصولات مفهوم طراحی مرتفع را برای زندگی روزمره نشان می دهند که به یکی از ویژگی های کلیدی طراحی مینیمال تبدیل می شود.

بسط مینیمالیسم: سادگی و براندازی

در دهه های 1960 و 1970، مینیمالیسم به یک اصطلاح رایج در میان گروهی از هنرمندان جوان تبدیل شد که قراردادهای هنرهای زیبا را به چالش می کشیدند.

آنها سبک های بیانی و احساسی اکسپرسیونیسم انتزاعی را رد کردند و در عوض بر خلق آثاری ساده، انتزاعی، هندسی و تک رنگ تمرکز کردند.

آنها از مواد صنعتی مانند فلز، چوب، پلاستیک و شیشه استفاده می کردند و اغلب آنها را به صورت شبکه ای یا طرحی مرتب می کردند.

آنها همچنین هرگونه نشانه ای از لمس شخصی یا روایت را از هنر خود حذف کردند و آن را غیرشخصی و جهانی کردند.

برخی از تأثیرگذارترین هنرمندان مینیمالیست اگنس مارتین، دونالد جاد، فرانک استلا، کارل آندره، دن فلاوین و رابرت موریس بودند.

هدف آنها خلق هنری ناب، عینی و خودارجاعی بود و بینندگان را به تجربه آن بدون هیچ گونه پیش داوری یا تفسیری دعوت می کرد.

آنها همچنین مفاهیم سنتی هنر را با محو کردن مرزهای بین نقاشی و مجسمه سازی، هنر و شی، فضا و فرم زیر و رو کردند.

مینیمالیسم همچنین بر سایر حوزه های بیان خلاق مانند موسیقی، ادبیات و مد تأثیر گذاشت.

در موسیقی، آهنگسازانی مانند استیو رایش، فیلیپ گلس و تری رایلی الگوهای تکراری، ملودی‌های ساده و تغییرات تدریجی را تجربه کردند.

در ادبیات، نویسندگانی مانند ارنست همینگوی، ریموند کارور و ساموئل بکت از زبان پراکنده، جملات کوتاه و حداقل دیالوگ استفاده می کردند.

در مد، طراحانی مانند کوکو شانل، روی هالستون و هلموت لانگ لباس های مینیمالیستی را معرفی کردند که براق، ظریف و کم اهمیت بود.

انطباق مینیمالیسم: زندگی ساده و پایداری

دهه‌های 1980 و 1990 شاهد علاقه فزاینده‌ای به زندگی ساده و پایداری در میان افرادی بود که از فرهنگ مصرف‌گرایی و مادی‌گرایی جامعه مدرن ناراضی بودند.

آنها به دنبال کاهش تأثیرات زیست محیطی، شلوغ کردن خانه های خود، ساده کردن سبک زندگی خود و تمرکز بر روی مهمترین چیزها بودند.

آنها از حرکات مختلفی مانند حرکت غذای آهسته، جنبش سادگی داوطلبانه، حرکت زباله صفر و حرکت خانه کوچک الهام گرفتند.

آنها همچنین تحت تأثیر برخی از نمادین ترین طراحان مینیمالیستی این دوره، مانند Jil Sander، Ann Demeulemeester، Calvin Klein، Martin Margiela و Dieter Rams قرار گرفتند.

این طراحان لباس ها و محصولات مینیمالیستی را خلق کردند که کاربردی، بادوام، جاودانه و ظریف بودند.

آنها از اصول طراحی خوب پیروی می کردند که رامز به طور مشهور بیان کرد، مانند:

– طراحی خوب نوآورانه است

– طراحی خوب یک محصول را مفید می کند

– طراحی خوب زیبایی شناسی است

– طراحی خوب یک محصول را قابل درک می کند

– طراحی خوب محجوب است

– طراحی خوب صادقانه است

– طراحی خوب ماندگاری بالایی دارد

– طراحی خوب تا آخرین جزئیات کامل است

– طراحی خوب سازگار با محیط زیست است

– طراحی خوب تا حد امکان طراحی کم است

جریان اصلی مینیمالیسم: سبک و سبک زندگی

قرن بیست و یکم شاهد محبوبیت و پذیرش گسترده مینیمالیسم به عنوان سبک و سبک زندگی بوده است.

مینیمالیسم به یک گرایش در حوزه های مختلف مانند هنر، معماری، طراحی داخلی، طراحی گرافیک، طراحی وب، عکاسی، موسیقی، ادبیات و مد تبدیل شده است.

مینیمالیسم همچنین به یک انتخاب سبک زندگی برای بسیاری از افرادی تبدیل شده است که می خواهند آگاهانه تر، آگاهانه و شادتر زندگی کنند.

آنها از توصیه های گوروهای مینیمالیستی مانند ماری کوندو، جاشوا بکر، لئو بابوتا، جاشوا فیلدز میلبورن و رایان نیکودیموس پیروی می کنند.

آنها اصول مینیمالیسم را در جنبه های مختلف زندگی خود به کار می برند، مانند:

– خانه ها و دفاترشان را به هم ریخته اند

– سازماندهی وسایل و فضاهای آنها

– تنظیم کمد لباس و سبک شخصی آنها

– ساده سازی امور مالی و بودجه بندی آنها

– کاهش مصرف و ضایعات آنها

– تمرین ذهن آگاهی و قدردانی

– تعقیب علایق و هدف خود

مینیمالیسم همچنین الهام بخش موج جدیدی از تأثیرگذاران مد مینیمالیستی مانند راشل وانگ، ابیسولا اوموله، استفانی بروک و تایلین نگوین بوده است.

آنها لباس ها، لوازم جانبی و سبک زندگی مینیمالیستی خود را در پلتفرم های رسانه های اجتماعی مانند اینستاگرام، یوتیوب و وبلاگ ها به نمایش می گذارند.

آنها نکات و بینش خود را در مورد چگونگی دستیابی به یک سبک مد مینیمالیستی که بدون دردسر، شیک و تاثیرگذار است به اشتراک می گذارند.

مد مینیمالیستی سبکی است که منعکس کننده فلسفه سادگی، کاربردی و ظرافت است.

این اثر متاثر از تاریخ و تکامل مینیمالیسم در زمینه های مختلف طراحی، هنر و فرهنگ است.

با رنگ های خنثی، خطوط تمیز، تزئینات حداقلی و شبح های بی انتها مشخص می شود.

همچنین یک انتخاب سبک زندگی است که شامل تنظیم کمد لباس و سبک شخصی فرد با توجه به ارزش ها، نیازها و ترجیحات فرد است.

مد مینیمالیستی یک مفهوم سفت و سخت یا ثابت نیست.

می توان آن را به روش های مختلف توسط افراد مختلف تفسیر و اقتباس کرد.

همچنین می توان آن را با سبک ها یا گرایش های دیگر ترکیب یا در تضاد قرار داد.

ماهیت مد مینیمالیستی بیان فردیت و شخصیت خود از طریق لباس های ساده و در عین حال پیچیده است که ظاهر و اعتماد به نفس فرد را افزایش می دهد.

مد مینیمالیستی تنها یک سبک یا یک سبک زندگی نیست.

این هم یک بیانیه است.

این بیانیه رد افراط و تفریط و پیچیدگی های جامعه مدرن است.

بیانیه ای از پذیرفتن زیبایی و فایده سادگی است.

این بیانیه زندگی عمدی، آگاهانه و شادمانه است.

مد مینیمالیستی فقط به لباسی که می پوشید نیست.

این مربوط به این است که شما چه کسی هستید.

اگر این مطلب مورد توجه شما قرار گرفت؛ خوشحال می شویم دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید…