تاریخچه پیدایش شلوار کارگو در میان مد و استایل

شلوار کارگو در سال 1938 در بریتانیا به وجود آمد، جایی که پرسنل نظامی آن را به عنوان بخشی از لباس رزم ( نظامی یا جنگی ) می پوشیدند.

اما اخیرا دیده شده است که شلوار کارگو در ایران به روی خط مد افتاده است. که شروع این مد ابتدا برای خانم ها رواج پیدا کرد و سپس به دسته بندی شلوار آقایان نیز راه یافت.

در ادامه با « تیپکا » همراه باشید.

شلوار های کارگو همانطور که از نامش پیداست برای کار کردن و قرار دادن لوازم اضافی در جیب های اطراف شکل گرفته است.

شلوار های کارگو که شلوار های باری نیز نامیده می شوند دارای خصوصیاتی از قبیل زیر هستند.

مدل اصلی شلوار باری دارای یک جیب در کنار ران و یک جیب اضافی در قسمت پشت بود.

به دلیل داشتن جیب‌های بزرگ و آسان در دسترس، سرانجام در دهه 1940 به ارتش آمریکا راه یافتند، اگرچه در ابتدا فقط برای لباس‌های چتربازان استفاده می‌شد تا دسترسی آسان به مهمات و رادیوها فراهم شود.

شلوار کارگو یا شلوار باری، که گاهی اوقات شلوار نظامی یا شلوار رزمی نیز نامیده می‌شود.

پس از هدف اصلی‌شان به عنوان لباس کار نظامی، شلوارهای گشاد هستند که در اصل برای محیط‌های کاری خشن و فعالیت‌های خارج از منزل طراحی شده‌اند و با جیب‌های بزرگ متعدد برای حمل متمایز می‌شوند.

شورت باربری نسخه‌ای از شلوارهای باری است که پاها معمولاً تا نزدیک زانو کشیده می‌شوند.

هر دو شلوار باری و شورت از آن زمان به عنوان لباس های روزمره شهری محبوب شده اند، زیرا گشاد هستند و برای حمل وسایل اضافی در سفرهای روزانه پیاده روی یا دوچرخه سواری بسیار راحت هستند.

شلوار های کارگو زنانه و مردانه از انواع پارچه های ترند روز برای دوخته شدن استفاده می شود؛ که عمدتا پارچه های پنبه و دورس و کتان و جین از شاخصه های اصلی این مدل شلوار می توان اشاره کرد.

شلوار های کارگو دارای قد بلند معمولا 110 هستند که به اطراف کفش می افتند. اما مدل های قد کوتاه تر نیز در بازار دیده می شود.

بلندی شلوار کارگو دارای گتر است که می توانید دمپای شلوار را نیز با بند کشی آن جمع کرد و به مدل شلوار گت دار نیز تبدیل کنید.

عمدتا شلوار های کارگو از رنگ سبز ارتشی و خاکی سرچشمه می گیرند که معمولا از پارچه های کتان تولید می شوند.

جیب محموله شکلی از یک جیب وصله ای است که اغلب با چین های آکاردئونی برای افزایش ظرفیت بسته می شود و با دریچه ای که با ضربه محکم، دکمه، آهنربا یا نوار چسب معمولی روی لباس های رزم و شکار محکم می شود، بسته می شود.

در برخی از طرح ها، جیب های بار ممکن است در داخل پاها پنهان شوند.

اما دیده شده است که اخیرا شلوار کارگو نیز به دنیای مد و استایل خانم ها نیز راه یافته است.

از گنگ ترین مدل های شلوار کارگو می توان به مدل های چریکی با طرح ارتشی نام برد که به راحتی می توانید در فروشگاه های اینترنتی مانند تیپکا خریداری و تهیه کنید.

شلوار باربری از پارچه سفت ساخته شده و به خوبی دوخته شده است.

اما مدل های زنانه ی شلوار کارگو از این قاعده مستثنی است؛ و با انواع پارچه های نازک و ظریف نیز دوخته می شود.

آنها به طور فزاینده ای از ترکیبات مصنوعی یا پنبه-سنتتیک با خشک شدن سریع ساخته می شوند و اغلب دارای حلقه های کمربند بزرگ برای قرار دادن تسمه های بافته شده پهن هستند.

این لباس ها به گونه ای طراحی شده اند که امکان خم شدن در زانو و لگن را فراهم می کنند و برای استحکام و دوام با درزهای بریده شده دوخته می شوند.

شلوارک کارگو شلوار کارگو است که تا زانو کوتاه شده است.

شلوار کارگو به راحتی با تیشرت های لانگ قابل ست کردن است.

دیده شده است برخی از مدل های مانتو با جیب های درشت و ظاهر نما نیز برای ست کردن به همراه شلوار کارگو نیز به وجود آمده است.

مد شلوار کارگو از سال 1400 در ایران رواج پیدا کرد که رفته رفته طی 5 سال آینده از روی خط مد خواهد افتاد و بایستی دید چه مدل شلوار یا استایلی در آینده روی خط مد خواهد آمد.

برخی از شلوارهای کارگو با ساق های قابل جابجایی ساخته می شوند که امکان تبدیل به شورت را فراهم می کند.

در سال 1980، شلوارک کارگو به عنوان ایده‌آل برای ورزشکاران یا ماهیگیران به بازار عرضه شد، با بال‌های جیب این اطمینان را می‌دهد که محتویات جیب ایمن بوده و بعید است که بیرون بیفتند.

در اواسط تا اواخر دهه 1990، شلوارگ کارگو در میان مدهای رایج مردانه محبوبیت پیدا کرد.

شلوار EMT شلوار کارگو با جیب های قیچی شش طرفه روی یک یا هر دو پا، هر کدام دارای یک جیب مخفی زیپ دار در بالای جیب بار، یک جیب بادکش دار با ظرفیت حمل افزایش یافته، جیب های قیچی روی گوساله ها برای نگهداری دستکش و سه عدد اسلات برای قیچی (دو تا مجهز به بسته شدن محکم).

بیش از 50 سال بعد، در اواسط دهه 1990، شلوارهای کارگو به محبوبیت رسیدند و تبدیل به یک شبح کلیدی در صحنه مد شدند.

به دنبال یک تئوری “ترکیبی” در مورد چگونگی گسترش روندها، شلوارهای کارگو برای اولین بار در میان نوازندگان هیپ هاپ شهری محبوب شدند.

این روند به بازار انبوه سرازیر شد.

شلوارهای کارگو تقریباً در هر خرده‌فروشی لباس‌های مردانه یا زنانه در آن زمان همه جا وجود داشت.

اگرچه جیب های بار در بیشتر اقلام کاربردی بودند، اما اغلب استفاده نمی شدند و فقط به عنوان جزئیات تزئینی استفاده می شدند.

شلوارهای کارگو انواع مختلفی دارند، در پارچه‌ها، رنگ‌ها و گاهی تزئینات روبانی ارائه می‌شوند، این مورد توسط طراحان نمادین مشاهده شد که برداشت خود را اضافه کردند، به عنوان مثال، رالف لورن، که یک جفت محموله ابریشمی را به عنوان بخشی از خود ارائه کرد.

نمایش باند 1998. اگرچه محموله‌ها به اندازه دهه 90 مد روز نیستند، اما می‌توان یک جفت محموله را مشاهده کرد که توسط هر کسی، از اسکیت‌بازان گرفته تا کارگران ساختمانی، در هر گروه سنی استفاده می‌شود.

سخن پایانی :

هر آنچه که روی خط مد بودن بسیار باکلاس و شیک است. اما همیشه انتخاب همه ی ما نیست.

شلوار های کارگو گزینه ی بسیار عالی برای شکل دادن یک استایل خیابانی است؛ اما پوشیدن آن برای رفتن به مهمانی توصیه نمی شود.

استایل شلوار های کارگو مناسب برای استایل استریت است؛ که با انواع هودی های لش استایل با سایز اور و آزاد به راحتی ست می شود.